Trzeba zapomnieć i patrzyć na wszystko po raz pierwszy.[1] Wydawałoby się, że niemożliwym jest całkowite zapomnienie, a nasze zniewolenie przez geograficzną, religijną czy kulturową lokalizację determinuje fakt, iż nie jesteśmy w stanie spojrzeć na daną rzecz odizolowując wszelkie wyuczone lub wrodzone obrazy, formy, idee. Byłoby to równoznaczne z negacją istnienia indywidualności, oryginalności w widzeniu, a zatem kreowaniu swojego własnego […]